Wat wakker worden tegenwoordig betekent voor mij

Het verhaal van Elke, 34 jaar, freelance web designer en trotse moeder van twee dochters.

Het is eigenlijk mijn liefde voor het fietsen dat mijn ooglaser behandeling in gang heeft gezet. Voor zolang ik mij kan herinneren ben ik een fervent fietser. Niet alleen brengt mijn fiets mij van en naar mijn werk, maar ook in het weekend fiets ik minstens 60 kilometer. Gewoon, voor mijn plezier. Maar sinds ik mijn contactlenzen niet meer kon verdragen had ik problemen met fietsen in combinatie met mijn bril. Niet dat mijn bril mij stoorde in het dagelijks leven, maar fietsen met bril beviel mij niet, zeker niet als het regende. Het voelde onveilig aan. Ongemakkelijk ook.

De eerste morgen na de behandeling werd ik wakker en opende mijn ogen. “Oh, neen” dacht ik, “heb ik met mijn lenzen geslapen?”.  Alles was scherp. Het uur op mijn klokradio kon ik perfect lezen. Het was een bizar gevoel, om niet eerst op zoek te moeten gaan naar mijn bril. Het was surrealistisch! Langzaam daagde het mij dat ik geen lenzen meer droeg, en dat ik behandeld was. Zo zou vanaf nu elke morgen er uit zien.
Achteraf gezien haatte ik het om met een troebel zicht wakker te worden. Hoe dikwijls ik één van mijn tenen niet gestoten heb door ‘s nachts zonder bril naar het toilet te stommelen. Je kan dat heel moeilijk uitleggen aan mensen die zelf geen bril of lenzen dragen. Zeker op vakantie -op onbekend terrein dus- gaf het slapen met een slecht zicht mij een onveilig gevoel als ik wakker werd. 

Ik denk dat je het effect van een ooglaser behandeling maar ten volle kan inschatten nadat je behandeld bent. In grote lijnen kan je je natuurlijk wel voorstellen hoe een leven zonder bril en lenzen zal zijn, maar voor mij zijn er veel positieve effecten bijgekomen die ik van tevoren niet had verwacht. De eerste skivakantie. Zwemmen. Nooit meer naar de apotheker van wacht voor contactlensvloeistof. 
En het ontwaken natuurlijk. Hoewel ik het ook wel gewoon begin te worden. Dit had de oogarts voorspeld. Uiteindelijk sta je er steeds minder bij stil. Maar toch denk ik dat het kleine wonder om direct te kunnen zien mij elke ochtend blij zal blijven maken.